Paris pour toujours

Melancholie in Parijs. We dalen voor de laatste keer af uit onze hemel op het vijfde. Eerst werd ons appartement gecontroleerd op netheid: tien op tien en een bank vooruit voor de meisjes. We leren dat internet echt virtueel is. Het boekingskantoor bestaat niet echt en brengt enkel de potentiële klant in contact met de eigenaar. Deze doet al het werk. Het lijkt wel een combinatie van een bank, een relatiebureau en een verzekering. Driemaal ijle lucht. De eigenaar geeft dan ook terecht zijn gsm-nummer en zijn emailadres zodat we de volgende keer (en die zal er zeker komen) rechtstreeks bij hem kunnen boeken. Dat spaart ons dan enkele euro's. Enfin, we sleuren onze valiezen door de metro. We dalen een laatste keer af aan de place Saint Michel en groeten deze gevleugelde heilige. Via de metrolijn 4 (richting porte de Clignancourt) rijden we naar de gare du Nord. We zijn een uur te vroeg en drinken in een zeer lokale bar tabac nog ene. Een hoogbejaard koppeltje eet er zijn lunch, en op straat heeft een zwerfhond net een nest puppies geworpen. We stappen op de Thalys en dommelen aan 300km uur in. Brussel bereiken we in 1u10'. Maar van dan af gaat het tergend traag en staan we zelfs even stil in .....  Kontich ! Via het station van het metropoolke verlaten we onze droom. Een tweelingbroer van Willy Van de Perre wacht ons op met een buske van taxi Sinjoor. Via Berchem, Drakenhof en Borsten en Billen komen we in Emblem. De taxichaufeur praat honderduit over zijn vakantie-ervaringen met "die van ons" in Mallorca. "Die van ons heeft claustrofobie maar dierf toch de vlucht aan". De man was er zelf van aangedaan. I love Antwerpenaars ! Thuis vinden we proza en brood van Bomma. Pieter-Paul Rubens leeft nog en er worden al nieuwe plannen gesmeed.