BatoBusdag

Een uurtje extra slaap, dat was net wat we nodig hadden. Een stille werkmier heeft de tafel al gedekt terwijl de anderen nog dromen. Met papa gaat de mier om brood en croissants "Chez Paul". Je kan de bakkers bezig zien vanachter het raam dat uitgeeft op de rue Buci. Na een heerlijk ontbijt besluiten we de Batobus te gebruiken. Een busdienst op de Seine. We stappen op aan halte Nôtre Dame. Onze eerste stopplaats is de Jardin des Plantes, aan de rand van het 5de arrondissement. Een mooi park, met botanische tuin en tropische serre en een ouderwetse zoo. Ideaal om de dag te beginnen tussen miereneters (onze mier hebben we gelukkig gevrijwaard), jachtluipaarden, slangen en een baby gorilla. Stokbrood (met beleg !), appels en water vullen onze maagjes. Na een wandeling langs kunstwerken aan de boorden van de Seine, nemen we opnieuw de Batobus, en ditmaal stappen we af aan de Champs Elysees. We wandelen tussen Grand en Petit Palais door en nemen de "rechter" kant richting Arc de Triomphe. De obelisk met gouden top laten we achter ons. Drukte alom, en zelfs op zondag shopping time. Waar is de crisis ? QuickSilveren kids hijsen zich in enkele nieuwe kleren. Daarna eten we in een hot spot, gewone dure kost. Weinig verfijnd maar zeer vriendelijk bediend. De naam ben ik al vergeten. We wandelen verder tussen de aanzwellende menigte. Er zijn zelfs garages op de CE ! Aan de Arc nemen we de metro richting place de la Concorde. We wandelen door de Jardin des Tuileries naar onze Batobus. De volgende stop is de Eiffeltoren. Een visite die voorbereid werd door de mier. Onderweg ontmoeten we Leila, een voormalige klasgenote van Arnaut in het KAT. De Batobus neemt een détour rond het Parijse vrijheidsbeeld. Belachelijk. We stappen af aan de Eiffeltoren op het moment dat deze zijn lichtjes aanspringen. Zwarte medemensen proberen ons kleine lichtgevende Eiffeltorentjes te verkopen, maar die hebben we al van Pam gekregen. Gezien de zeer lange rijen besluiten we niet naar boven te liften. Als je onder de vier poten van dit gedrocht staat is het al indrukwekkend genoeg. Men had het misschien toch beter afgebroken na de expo. Uiteindelijk vervolgen we onze Batobustrip tot aan Saint-Germain-des-Prés en wandelen we langs de Seine naar ons stekje. Rust is ons deel. Om 19u30 nemen we de metro naar de vluchtheuvel van Parijse artiesten destijds. We klimmen langs de zijkant de heuvel op. Veel trappen, weinig mensen. De Sacre Coeur is een suikertaart en heeft ook van binnen niets anders dan artificieels. Ook zo de place du Tertre, waar Zenobie en Zoraya karikaturen van zichzelf krijgen. We eten een toeristische crepe en genieten toch van de gezellige drukte. Natuurlijk is dit stukje Parijs een must voor de kinderen. Maar ook zij zien al gauw het "kunst"matige van heel deze plek. Rond het metrostation "Abesses" daarentegen ademt alles kunst uit. Het is spijtig genoeg al te laat om hier van te genieten. Onze bedjes wachten. De metro is al bijna leeg.