Zooooooooo !

Stomen en stouwen ! Alles moet in de valiesjes voor 11u. Maar iedereen werkt vlijtig mee. We vertrekken te voet onder de dreigende wolken door Camden Street naar Regent's Park. Een daguitstap, want om 17u moeten we in het station zijn. Geen metro vandaag. The London Zoo is prachtig. Het is de eerste zoo waar de dieren in hun natuurlijke habitat getoond worden. Vandaar dat de olifanten moesten verhuizen, want voor hen konden ze deze stelling niet waarmaken. Voor de rest is het smullen van al dat moois. Reptielen, vissen, schildpadden, leeuwen, tijgers en platte getatoeëerde Engelsen in een mooi park. Hier komt de werkman met zijn kinderen op zondagse uitstap. Geen toeristen ! Weer vettig eten en dan nemen de meisjes een heuse 'dierenmolen'. Een variant van de paardenmolen, maar met tijgers, panters en alle beestjes van de zoo. Wist u dat mieren instaan voor 15% van de consumptie van het lover van het regenwoud ? Gorilla's springen je tegemoet en kleine aapjes wandelen met je mee. Een festijn, waar iedereen van geniet. Wie smelt er niet voor de 'rockhopper'. Rara welk beestje zou dat zijn. Na het bezoek wandelen we door het gigantische park waar de "locals" voetbal, cricket en rugby spelen. Heerlijk. Met een cab naar een Costa, een Italiaans (en beter) alternatief voor de Starbucks. Hallo tante Mimi en tante Hilde ? Vertrekken ? Dus is papa stressed met zweet onder de oksels. Arnaut wordt door de douanebeambte aangemaand de valies van zijn zus van de band te nemen! We zitten net niet als eerste op de trein. De neus staat naar Aantwaarepe. Toch maar een klein stadje hoor ! Alle valiezen worden geledigd, maar het vat herinneringen blijft vol. We spelen nog Triominos als afsluiter. Het was weer veel te vlug voorbij !

Carnaby Street

Vandaag slaapt iedereen een beetje langer. Het was gisteren dan ook een bewogen avond vol muziek. Toch sporen we aan tot actie, want de Tower wacht op ons. En we zijn niet alleen. Met de tube gaat het naar Tower Hill, waar we, na onze tickets gekocht te hebben, eerst de echte fish en chips proberen. Niemand is enthousiast. Dan maar naar de raven. Het vermoeden rijst dat de Engelsen wel echt bang zijn dat hun rijk zal verdwijnen. Vandaar dat deze vogels gekortwiekt zijn zodat ze niet kunnen vertrekken. Anders zouden ze het al lang gedaan hebben. De Tower is een gedrocht, en buiten de kroonjuwelen is er niet veel te zien. Geschiedenis genoeg, maar in tijden dat men in Antwerpen reeds bloeiend handel dreef hakte men hier nog elkaars hoofd af. Koningen en koninginnen onderling ! We wandelen daarna door een verlaten City (het is zaterdag) naar een bushalte waar geen bus stopt en proberen dan maar Bank station. Spoorslags naar het hedendaagse leven in Carnaby Street, eens hippieland, nu trendyland. In Canton Street eten we heerlijke Spaanse tapa’s en genieten na van onze koopjes. Na een ommetje op Oxford Street (Primark) en Piccadilly Circus (National Geographic Store) nemen we de taxi naar Buckingham Palace, dat rustig oogt. The change of the guards was voormiddag en hebben we dus gemist. De Queen is niet thuis dus nemen we maar een cab naar ons stekje. Na wat opfriswerk weer op pad, naar Sloane Square voor een wandeling door Chelsea. Ah hier wonen de rijke Londenaars ! Via de Chelsea Embankement terug naar Sloane Square, waar we heerlijk Frans eten. Destijds zou je hiervoor in de Tower gevierendeeld worden ! Het is al vrij laat als we de tube nemen naar huis. Ons treinstel zit vol feestvierders, maar alles blijft plezant. Wat hebben we vandaag geleerd ? Veel wandelen is veel zien. Amai mijn voeten.

Primark

Iedereen is er vroeg bij, want we gaan shoppen. Shop until you drop. Enkel mama komt met bescheiden hoeveelheid uit de Primark on Oxford Street. Voor de rest twee uur koopplezier, schuilend voor de regenbuien. We nemen een London cab naar Frith Street, in Soho, om onze tickets voor vanavond af te halen. Frith Street, daar ligt toevallig ook Nando’s, waar aan dezelfde tafel als gisterenavond kippenvleugeltjes worden genuttigd. De vriendelijke waitress herkent ons nog ! Ondertussen hebben we een extra reisgezel er bij: een valies vol koopjes. Op weg naar Tottenham Court Road station, begint het te plensen en we nemen weer een cab naar London Bridge, om op algemene aanvraag de London Dungeon te bezoeken. Griezelen met de geschiedenis van Londen; door Traitors Gate de Tower invaren, oog in oog staan met Jack the Ripper, doodgaan aan de pest (1665) of the Great Fire (1666), opengereten worden door Sweeny Todd en uiteindelijk sterven aan de strop, het wordt allemaal levensecht gebracht door acteurs die Cockney spreken. Papa wordt zelfs in een echte 17e eeuwse rechtbank berecht. Anderhalf uur later staan we met de twee voeten weer onder de grond en sporen via Camden naar ons appartement, waar de gekochte waar gekeurd en gepast wordt. Arnaut leert zijn eerst das knopen, nen enkele van papa en nen dubbele van mama. We maken ons op voor een avondje uit naar Dominion theatre voor de musical ‘We will rock you’. Arnaut past zijn kostuum en houdt het aan, de drie meisjes zijn op hun paasbest en papa mag maar net mee. De musical is prachtig, en iedereen stapt om 22u30 terug uit de cab aan Crowndale Road 2c. We zingen nog uit volle borst alle Queen songs, die als leidraad dienden voor het verhaal van de opvoering: de verloren gegane muziek redden. Voedsel voor de geest zo vlak voor het slapen gaan. Tot morgen.

London Eyes

Om 8u luidt de alarmbel, echter niet voor iedereen. Toch geraken we om 10u de deur uit. Iedereen is wakkerder dan gisteren. De tocht gaat naar Madame Tussauds, met de metro. In Baker street aangekomen volgt een ontgoocheling. Zeer lange wachtrijen belemmeren ons de toegang tot de wassen poppen. We worden wel begroet door Sherlock Holmes, zijn standbeeld. Via een flyer geraken we ‘the Beatles store’. Een groezelig kot waar men 125£ vraagt voor een LP ! Hallo nonkel Ivo. Toch wordt er een T-shirt gekocht van de Yellow Submarine. Omdat het zonnetje nog schijnt nemen we een dubbeldekker naar Hyde park. We zitten vooraan en bovenaan, als deze afslaat naar Oxford Street en vervolgens Park Lane op rijdt. Park Lane, een extreem exclusieve wijk waar we zowaar een Bugatti Veyron en een Mercedes McClaren zien. Maar..... het begint te regenen en we duiken zonder te moeten aanschuiven de eerste en origineelste Hard-Rock café ter wereld in. Vijfentwintig jaar geleden hing Eric Clapton zijn gitaar op boven zijn favoriete tafeltje in de pub, die zou uitgroeien tot de eerste van 124 HRC’s ter wereld. Queen’s pakjes , Keith Richard’s gitaar en noem maar op. Ondertussen de jonge Michael op de TV-schermen en genieten maar, ook van een veel te vettige maaltijd. Via de HRC-shop wandelen we Hyde Park in, op weg naar de speakers corner die leeg blijkt te zijn. Zijn alle problemen van de wereld ondertussen opgelost ? Voor ons wel. We draaien dan maar te voet Oxford Street in en bezoeken enkele ‘winkeltjes' (Primark !). Een taxi brengt ons naar Abercombrie & Fitch, achter de Royal Academie of Arts. Tof winkeltje, duur en druk. Ik heb er illegaal gefilmd. We wandelen door Vigo Street naar Piccadilly, en de dames winkelen verder, wijl de heren in het National Geographic Café een Siciliaans lemonjuiceke drinken. Vervolgens stappen we op de bus 12 en rijden naar Westminster. Over de brug, op de South Bank is het, net als we uitstappen, weer gestopt met regenen. Maar toch liever regen dan al de drukte hier. We luisteren naar klokslag vier van BB, en stappen in the London Eye in. Een reuzenrad, met prachtige beelden over de groene metropool. Over de Westminster Bridge wandelen we terug, via the House of Parliament en Westminster Abbey, naar Downing Street 10, die afgesloten is. Mijnheer de premier is niet thuis, hij is met vakantie naar zijn zomerhuis.... . Dan maar even uitblazen op Trafalgar Square, met een koffietje in de National Gallery. The Underground, geen cultuurstrekking, brengt ons terug naar regio Camden, waar we even bijkomen. Na de volgende regenbui tuben we naar Tottenham Court Road, om te voet door Soho te dartelen, samen met echte homo’s. In Nando’s kantina (speciaal voor Zoraya !) eten we Portugees. Vol met salade en kippeboutjes flaneren we langs de bars, discotheken en restaurants van Soho, om door een vriendelijke taxichauffeur (zijn er andere in Londen?) om 22u gedropt te worden aan ons huis. Slaapwel.

Van Emblem naar Camden

Van waar ? Eigenlijk in Brussel-Midi verloren gereden, maar toch op tijd voor de Eurostar naar St. Pancras. Sint waar ? Juist ja , Londen mijnheer. Met de kinderen. Zenobie stond het scherpst, want al om 6 uur op voor Max, koffie en mama en papa. Daarna vlot ingescheept , ahum ingetreind, en na een tussenstop in Lille (Rijsel voor de lullen) sporen we ‘under the sea, I’d like to be’ naar Engeland. Zenobie EN zoraya waren verkocht aan het idee dat de trein, eenmaal onder de Noordzee, het dak zou openen zodat we de zeebodem konden zien....

Niet dus. Wel goed aangekomen in Londen, en dan te voet naar een Poolse schone die ons ‘incheckt’ in ons appartement. Alhoewel, we zijn er al om 13u30 en het is pas vrij om 15u. Dan maar gespoord met de tube naar Piccadilly Circus, waar Eros de toon voert. MacDonalds ook en om 14u30 plaatselijke tijd (15u30 de onze) zijn de maagjes terug gevuld. De Tube is voor oesters: de Oyster pas is voor de volwassenen. Een soort protonkaart voor subway, bus, tram en regional train. Zoraya is 10 en reist gratis, en voor Zenobie en Arnaut zijn er de dagkaarten voor jongeren, 1 pond per stuk: dit moet zowat het enige goedkope zijn in Londen. Van Piccadily Circus dan maar met “de 15” in dubbele dekking door London City naar de Tower. Onderweg kiekjes van Nelson, op eenzame hoogte doch met één oog, en St. Pauls, rond en gezond. De Tower vraagt om uitleg, want gruwelijke daden voltrokken zich hier. En bijna opnieuw met ‘ De Onthoofding van Papa door Mama’, net in de kiem gesmoord door realistische onderdanen. Ook de Towerbridge is de moeite, doch kitcherig. en de HMS Belfast (oorlog moet een naam hebben, dan duurt hij voort) is indrukwekkend. We zijn moe, en na traktatie op een soft-ijs door Arnaut , sporen we niet tubeless terug naar Mornington Crescent, onze thuisbasis. Een ruim, proper en mooi appartement zonder kleerkasten. Joepie, de volgende keer brengen we nog minder mee. Boodschappen in de plaatselijke “nachtwinkel” laven de dorstigen.

We komen nu terug binnen van een avondje ‘Covent Garden’ (met een echte Londese cab). Een leuke plek om te vertoeven ‘s avonds zonder regen. Mannen in pak en vrouwen in mantelpak staan buiten te roken en te drinken, en zijn na werk nog niet thuis geweest. Waar zijn de tijden ? We eten lekker vettig in een trendy place met foto’s van alle Britse popiconen tegen de muur. We passeerden eerst het restaurant van Carlucchio, en besloten dat dit voor een andere keer is. Mooie meisjes in Londen, vindt Arnaut. Onze meisjes geven nog geen oordeel, dat komt nog wel. Covent Garden was vroeger de bloemen-, fruit- en groentenmarkt. Nu volgestouwd met trendy winkeltjes. Iedereen is een beetje zot van vermoeidheid en dan besluiten we om toch maar te gaan slapen. Morgen Madame Tussaud, The London Dungeon, Shopping, of al de rest. We zien wel.

Nota Bene: The Ipot did it again !

Slaapwel.

Brussel-Zürich-Shanghai

Zonder Geert te peerd en zijn lieftallige amazone zijn we in goede orde vertrokken. Bij de check-in vergeten we te wachten op Marc en Yoke, het is ons vergeven. Dymphna is er nog niet bij, zij wil inschepen voor Peking met haar identiteitskaart. Een lange reis, naar de maan. Eigenlijk naar de rijzende zon. De chaos in Brussel-Zaventem in schril contrast met eerst Zurich, en 11 uur later, Shanghai. Letterlijk vertaald, ‘kom veilig terug’. Eén van de grootste zeehavens ter wereld, en economisch centrum van het nieuwe China. De eerste keer voet aan de grond in het Verre Oosten is dit voor ons toch even wennen. Een stad van (officieel) 18 miljoen inwoners; dan verwacht je drukte. Niet dus. Kalmte, rust en een Jack die ons vaderlijk begeleidt in een busje, voorzien voor 12. Met Marc en Yoke dus maar door 4 bezet. Het verkeer is wel chaos, maar dat is begrijpelijk. In 10 jaar tijd is dit een wereldstad geworden. Voor we uitstapten uit het vliegtuig werden we door 4 marsvrouwtjes, in witte overall, chirurgische handschoentjes en dito maskers, op onze lichaamstemperatuur gescand. Niemand was te heet. De koffers op tijd ingeladen, rijden we gezwind naar de Shangri-La, één van de grote hotels in de wijk Pudong. Een luxehotel vlak aan de Huangpu, een zijrivier van de Yangtze. Verkeersader en dus druk bevaren. Rust vanuit het venster van het hotel. Nog even uitgebreid ontbijt (want 6u later dan bij ons), stappen we zonder nacht een nieuwe dag in. Een dutje van 10 tot 13u doet dan deugd. Daarna rijden we met het busje naar de televisietoren, 4 keer hoger dan de Kathedraal. Op het uitkijkplatform is het zicht adembenemend. Je ziet het einde van de skyline niet, hoewel helder en warm weer. De rondgang buiten is voor durvers, op een glazen terras. Ze waren hier de Amerikanen voor, die over de Grand Canyon een soortgelijke uitkijkpost bouwden. Alles is van 1998. Het museum over de geschiedenis van Shanghai toont hoe het ‘vroeger’ was. De geschiedenis van dee stad is slechts 300 jaar jong. Aan de westtkant van de rivier is het oude stadsgedeelte, met Europees aandoende gebouwen van de Engelsen en Fransen: de Bund. Dit was het kloppend hart van het koloniale Shanghai. Het was ooit op twee na het grootste financiële centrum in de wereld. Deze korte uitstap wordt afgesloten met een drankje in de lobby van het hotel en een wandelingetje langs de rivier. Het avondeten is Chinees, of wat dacht u. De verlichte metropool, zusterstad van ons metropoolke, toont zich in het avondrood als een verlichte deerne. Spijtig dat de recente Chinese geschiedenis niet veel voorstelt. Voor hun echte erfgoed moeten we veel verder terug. Hopelijk doen we dat nog deze reis. Gegroet en goede nacht.

Vrieskou

Min twintig graden hahaha, tientallen zware criminelen die vrijkomen na procedurefout hahaha, Reynders terug minister hahahaha, één op vijf flitspalen zonder camera hahahaha, kskhasselt naar tweede nationale hahaha, antwerpen een grote stad hahahah, verenigde naties voor vrede hahaha. 't Is lang geleden dat ik nog zo gelachen heb bij het begin van het nieuwe jaar.